అనే భావన ద్విభాషావాదం నిర్దేశించడానికి మా భాషలో అనుమతిస్తుంది ఒక వ్యక్తి రెండు వేర్వేరు భాషలను అస్పష్టంగా ఉపయోగించగల మరియు మాట్లాడగల సామర్థ్యం, ఏ రకమైన కమ్యూనికేషన్ పరిస్థితుల్లో మరియు ఎల్లప్పుడూ అపారమైన సామర్థ్యంతో.
ద్విభాషావాదం రెండు రకాలుగా ఉంటుంది, స్థానికుడు, లేదా విఫలమైతే సంపాదించారు. ఒక ఉదాహరణతో మనం ఈ వ్యత్యాసాన్ని స్పష్టంగా చూస్తాము, ఇటలీలో జన్మించినప్పటికీ అర్జెంటీనా తల్లిదండ్రులను కలిగి ఉన్న పిల్లవాడు తన కుటుంబ భాషలో మాట్లాడతారు, అది స్పానిష్ మరియు వాస్తవానికి ఇటాలియన్ మాట్లాడుతుంది, ఇది దేశంలో మాట్లాడే భాష. నివసించేవాడు. ఈ కేసు స్థానిక ద్విభాషా విధానంలో భాగం.
మరోవైపు, పిల్లవాడు మెక్సికోలో జన్మించినప్పుడు మరియు అతని జీవితాంతం మెక్సికోలో నివసించినప్పుడు, అతను స్పష్టమైన స్పానిష్ మాట్లాడతాడు, ఇది ఆ దేశంలో అధికారిక భాష, అయితే, చిన్న వయస్సు నుండి, నాలుగు సంవత్సరాల వయస్సు నుండి, అతను ప్రారంభిస్తాడు. ఇంగ్లీషును అధ్యయనం చేయడానికి, ఒక నిర్దిష్ట సమయంలో మరియు నేర్చుకునే కోర్సుతో అతను తన మాతృభాష వలె దాదాపుగా పరిపూర్ణతను సాధించగలడు, అప్పుడు, ఈ సందర్భంలో మనం సంపాదించిన ద్విభాషావాదాన్ని ఎదుర్కొంటున్నాము.
రెండు భాషలలో వ్రాయబడినట్లు కనిపించే పదం చేతిలో ఉన్న పదంతో కూడా వ్యక్తీకరించబడుతుందని గమనించాలి.
అలాగే, ఒకే ప్రాంతంలో రెండు భాషలను ఉపయోగించినప్పుడు, ఆ సమాజంలో ద్విభాషావాదం ఉనికి గురించి చర్చించబడుతుంది.
పైన పేర్కొన్నదాని నుండి, ద్విభాషావాదం పాండిత్యాన్ని సూచిస్తుంది, ఒక వ్యక్తి రెండు వేర్వేరు భాషలను కలిగి ఉంటాడని మరియు అందువల్ల అవసరమైనప్పుడు ప్రతి ఒక్కటి సంతృప్తికరంగా ఉపయోగించగలడని అర్థం చేసుకోవడం. రెండు భాషల ప్రావీణ్యం పరిపూర్ణంగా ఉన్నప్పుడే ద్విభాషావాదం వ్యక్తమవుతుంది.
ఉదాహరణకు, ఒక వ్యక్తి నిర్దిష్ట పటిమతో ఒక భాష మాట్లాడినా పరిపూర్ణంగా మాట్లాడకపోతే, వారిని ద్విభాషలుగా పరిగణించలేము.
ఇప్పుడు కొన్ని దశాబ్దాలుగా, ద్విభాషావాదం ప్రపంచవ్యాప్తంగా వ్యాపించింది మరియు చాలా వరకు ప్రపంచీకరణ ప్రక్రియ దానిని ప్రభావితం చేసింది.
